Historia procesu liofilizacji

Suszenie ziemniaków
Chociaż technika jest obecnie bardzo ulepszona, zasada liofilizacji była już używana przed wiekami w Ameryce Południowej. Inkowie stosowali ją do konserwacji ziemniaków. Po zbiorze ziemniaki były obierane i pozostawione na noc na zewnątrz na mrozie. Zamrożony ziemniak leżał w ciągu dnia w gorącym słońcu i suszył się, przez co wilgoć wyparowywała. Powtarzając ten zabieg przez kilka dni, uzyskiwało się włókna ziemniaków, które można było przechowywać przez cały rok. I pomyśleć, że w Europie musiały upłynąć setki lat, zanim została wynaleziona lodówka i jedzenie mogło być przechowywane przez dłuższy czas.

Druga wojna światowa
W czasie Drugiej Wojny Światowej nastąpiło gwałtowne przyspieszenie rozwoju metod liofilizacji. Amerykańskie Ministerstwo Obrony widziało w liofilizacji idealny sposób na dłuższe przechowywanie plazmy krwi i penicyliny. Dziesiątki lat później także NASA dostrzegła zalety tej metody. Do dnia dzisiejszego Amerykańska agencja lotów kosmicznych korzysta z tego sposobu, aby ładunek żywności w space shuttles uczynić jak najlżejszym. Od 1960 roku na półkach sklepowych pojawiło się ponad czterysta rodzajów artykułów żywnościowych poddanych liofilizacji. Najbardziej znanym produktem jest poddana liofilizacji kawa.